تست التراسونیک (Ultrasonic Test) یا آزمون فراصوت که به آن UT می‌گویند، یکی از آزمون‌های غیر مخرب (Non-Destructive Test) یا NDT است كه در بازرسی انواع قطعات به‌ویژه برای تست جوش قطعاتِ جوشكاری‌شده بسیار پركاربرد است.
این تست در تمام صنایع بزرگ و برای بازرسی قطعات ریخته‌گری، اتصالات جوش و موارد گوناگونی استفاده می‌شود.
از آزمون التراسونیک برای تشخیص عیوب داخلی مواد، قطعات و سازه‌ها استفاده می‌شود و به وسیله‌ی آن می‌توان عیوب كه شامل ترک، عیوب انقباضی، حفره، پوسته‌شدگی، خلل و فرج و تركیدگی می‌باشد را شناسایی نمود.
در تست التراسونیک، امواج فراصوت كه دامنه‌ی آن‌ها بین 5/0 تا 25 مگا هرتز هستند توسط یک مولد صوتی بر روی قطعه مورد آزمایش هدایت می‌شود. این امواج هنگامی كه به ناپیوستگی‌ها و عیوب سطحی و زیرسطحی قطعه برخورد می‌كنند منعكس می‌شوند كه این بازتاب‌ها توسط مولد صوتی دریافت گردیده و به پالس‌های الكتریكی تبدیل شده و در صفحه نمایش به صورت یك سیگنال ظاهر می‌گردد.
اپراتور با بررسی این سیگنال‌ها می‌تواند به اطلاعات مختلفی همچون مكان، عمق، ابعاد و نوع عیب بر روی قطعه پی ببرد.
آزمون التراسونیک می‌تواند عیوب را تا عمق 5 متر در فولادها نشان دهد و درصد نفوذ و حساسیت آن در آشكارسازی عیوب صفحه‌ای و بحرانی نسبت به آزمون رادیوگرافی بسیار بالاتر است.
از محدودیت‌های آزمون التراسونیک است كه كار با آن نیاز به تخصص و مهارت بالایی دارد، چه در انجام دادن آزمون بر روی سازه‌ها و چه در تفسیر و خواندن اطلاعات دریافتی توسط این آزمون.
در این روش قطعات بسیار كوچك و نازك و قطعات ناهموار به سختی قابل تست شدن هستند و اگر ناپیوستگی و عیب كوچك و بسیار نزدیك به سطح باشد، ممكن است تشخیص داده نشود.
منبع، با اندکی ویرایش
در ادامه بخوانید:
